Hallo Deutschland!

Moet je in Duitsland nog een mondkapje op in de trein? We denken van niet, voor de zekerheid heeft Martijn 2 mondkapjes in zijn tas gestopt. Ik heb geen zin om in mijn voorraadkast nog te gaan graven en geloof het wel.

Buurman Ralph belt deze ochtend al om 8.50 bij me aan. Hij is onze taxi van vandaag. Tussen 7.00 en 8.30 heb ik de reisplanner al minstens 7x gecheckt. De trein naar Venlo rijdt. Zegt de planner.

En dat klopt. 3 minuten te laat vertrekt de trein. Net als ik mijn geruststellende gedachte: "we hebben 7 minuten overstaptijd, dus de aansluiting halen we nog steeds prima" geloof, roept de conducteur om dat we achter een locomotief rijden die niet zo hard mag. Bedankt voor deze ongevraagde input, hier word ik dus echt heel gestresst van. Gelukkig hebben we een uur eerder dan eigenlijk moest de trein genomen, omdat we de overstap in Düsseldorf wat aan de korte kant vonden. Ik maak mezelf wijs dat het dus helemaal niet uitmaakt als we de aansluiting naar Düsseldorf missen. Al hebben we dan dus wel echt een heel krappe overstap daar. 

Uiteindelijk komen we maar twee minuten te laat aan in Venlo, de overstap halen we, we hebben zelfs nog een minuut over om uit te puffen in de trein voordat deze vertrekt.

We zien mensen met en zonder mondkapje, en het lijkt allemaal prima. Na ongeveer een half uur wijst een conducteur ons (en alle andere Nederlanders in de trein) erop dat het toch niet zo prima is. Het mondkapje blijkt verplicht. Oeps. Gelukkig is het een vriendelijke man die zelf de mondkapjes aan ons uitdeelt. Een echte Nederlander zou zeggen: gratis gescoord.

In Düsseldorf hebben we tijd genoeg. Martijn (een wandelende wiki-treinplanner) bedenkt dat er een andere ICE verbinding is die voor ons veel gunstiger is. Als we die halen, winnen we 2 uur reistijd. Dat is best veel. Maar.. een zitplaats reserveren lukt niet meer en 6 uur zonder zitplaats is best lang. We besluiten de trein in te stappen en te proberen om een van de niet-gereserveerde zitplaatsen te bemachtigen. Lukt dit, dan zijn we de mazzelaars van de dag. Lukt het niet, dan springen we gauw uit de trein voordat deze weer vertrekt.

Het blijkt een makkie. Er zijn heel veel lege plaatsen, twee ervan zijn voor ons. Perfect!

Acht broodjes ei, drie krentenbollen, een halve zak snoep, twee koppen koffie, een kop thee, drie flesjes cola zero, een bak wortels, paprika en komkommer en een bidon water later zijn we in München Passing. Daar mogen we eruit, even frisse neus (mondkapje af) en dan in een boemeltreintje naar Murnau. Die trein reed tot voor kort helemaal naar Garmisch, maar is onlangs ontspoord. Het klinkt alsof dit elk moment wéér kan gebeuren. Alles piept, kraakt, steunt, kreunt en zeurt. Ondertussen verandert het landschap geleidelijk. Er worden wat voorzichtige bergjes zichtbaar. Mooi!

In Murnau staat de bus al voor ons klaar. Het is nog 24 kilometer naar Garmisch. De chauffeur heeft bedacht dat hij op tijd thuis wil zijn voor het eten, of hij kent zijn eigen (gaspedaal)krachten niet, of ???? In ieder grval houdt hij de vaart er flink in. De bus lijkt niet helemaal gemaakt voor deze topsnelheid. Hij trilt als een malle. Het lijkt een beetje op zo'n massage apparaat wat ze op Telsell verkopen. Goed voor de billen en voetzolen! Ik vraag me af of de bus in zijn geheel zal aankomen in Garmisch. 

Het is een prachtige rit. Ik zie meerdere reeën, de bergjes worden bergen (bergen waar wij in gaan rennen 🙂) en de huizen zien er Oostenrijks uit. Ja, we zijn in Duitsland. Ik weet het. Maar toch.

Ik voel aan alles in mij dat dit het is. We gaan dit echt doen. En ik heb er zoveel zin in!

In Garmisch is het hotel snel gevonden. Het is... Duits. En dan niet netjes, degelijk, rustig en puncktlich Duits, maar meer: lederhosen, koeienbellen, knödeln Duits. De foto's zeggen genoeg. 

We maken nog gauw een wandeling door Garmisch voordat het donker is. Zo halen we ook nog allebei ons stappendoel (nee, grapje 😉). We eten ergens ook echt Duits. Martijn heeft goulash (want dat eet hij thuis natuurlijk nooit) en ik eet een aardappel verzopen in paddenstoelensaus (want dat eet ik thuis natuurlijk ook echt nooit). Wat zal ik er van zeggen: de ijsjes die we daarna scoren bij een van de vele gelateria's hier zijn heerlijk!