STAGE 1 Garmisch ➡️ Nassereith

Met in een hand een zak vol broodjes (we missen het frühstuck want we willen het te früh), op onze rug de grote RUN2 tas en op onze buik de looprugzak wandelen we naar het centrum van Garmisch. Onderweg komen we steeds weer lopers tegen die ook op weg zijn naar de start. Het is een mooi gezicht.

We leveren onze tas in, eten de broodjes op, gaan naar de wc en wachten, wachten, wachten. Om 6.15 gaat het startvak open. Onze spullen worden gecontroleerd.  Er is een lijst met verplichte spullen en er wordt gecheckt of je deze ook daadwerkelijk bij je hebt. Mijn tas wordt maar half half gecontroleerd, waarschijnlijk omdat deze zo uitpuilt dat de dame het wel gelooft. Ik verbaas me er over hoe weinig gevuld de tassen om mij heen zijn. Deze mensen hebben vast geen advies gehad van sportdietist Kevin 🤣.

In het vak moeten we nog even wachten, maar de Duitsers maken hun reputatie van puncktlich zijn waar. Om 7.00 starten we. Althans, de mensen die vooraan staan jn het startvak.

De eerste kilometers probeer ik goed los te lopen. Ik ben als de dood dat mijn kuit me direct een middelvinger geeft. Maar dat gebeurt niet. Naar mate de kilometers vorderen, krijg ik meer vertrouwen en kan ik het loslaten. En dan zijn drieënveertig kilometers gewoon drieënveertig kilometers waarin we zo'n beetje alle stadia van "zijn" doormaken. We hebben klimmen en afdalingen die snel gaan en ook die waar maar geen eind aan lijkt te komen. 

We lopen een heerlijke run. Ja het is zwaar. En ja, ik word mega misselijk van al dat eten en drinken. Maar... het eten blijft binnen, de route is grotendeels prachtig, en Martijn en ik zijn een TEAM in hoofdletters. 

Ik heb de helft van het eten en drinken op wat Kevin me adviseerde en daarvoor heb ik flink mijn best gedaan. Martijn eet heel dapper bij verzorgingsposten: chocoladecake, bananen, pretzels en nootjes. De soep was op, anders had hij die ook nog geproefd. Wat een held.

De mooiste foto's zijn de foto's die we niet hebben gemaakt. Op paadjes die smal waren, met toch best wel een behoorlijke diepte aan de niet-bergwand. 

Na ruim 43 kilometer finishen we in Nassereith. Ik ben zo blij dat ik bijna moet huilen 😊. 

Hoe we ons voelen? Euforisch. Stijf. Moe.

Op naar morgenochtend, zoals het er nu naar uitziet, gaan we dan starten en lopen we een rustige tweede run!